დიდი რაგბი, როგორც ზეიმი

(ვუძღვნი დიმიტრი სილაქაძეს, რომელსაც ჩემს მეგობრებს შორის, რაგბი ყველაზე მეტად უყვარს)

როცა არგენტინაში მოვდიოდი, რა თქმა უნდა, გადაწყვეტილი მქონდა, პირველ რიგში ფეხბურთის მატჩებს დავსწრებოდი, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ აქ სტადიონზე მოხვედრა ძირითადად აბონემენტით ხდება, ხოლო თუ ბილეთის შეძენა გსურს, წინასწარ უნდა

ცხრა მთას იქეთ

სად სად და თუ არგენტინაში მომიწევდა წასვლა, ტურისტად კი არა, გარკვეული დროით საცხოვრებლად, ნაკლებად წარმომედგინა, მაგრამ გოგი ბჭობდა და მისი ცოლის კარიერა იცინოდაო (დიპლომატის მეუღლის სტატუსით ვარ).

არ იყო ამხელა გზაზე (13 000 კმ-ზე) წამოსვლა ადვილი, მაგრამ ოჯახურმა საბჭომ